Kendi içimdeki limanı arayıp durdum!

Muhtemelen sizde de ara sıra olmuştur.
Hani bazen soğursunuz herkesten ve her şeyden ya.
Yalnız kalmak isterseniz.
İşte bu aralar bendeki durumda tam olarak bu.

Şüphesiz yalnız kalmak isteği, her bireyin yaşadıklarına, duygusal yoğunluğuna ya da kişisel tercihlerine göre değişebilmekte.

Öncelikle şunu belirteyim, tabi ki derdini anlatacak, içini boşaltacağın birilerinin olması şart.
Zira uzun süreli yalnızlık depresyona sokar insanı.
Böyle durumlarda uzman bir psikologa gitmenizi tavsiye derim.
Ama bunlar farklı konu, benim kast ettiğim bazen insanın derdini de içini de boşaltmak istememesi.
Çünkü bazı durumlarda yalnızlık insana iyi gelir.
Bunun birçok sebebi vardır.

Mesela, karmaşık sorunları çözmek, gün içinde yaşanan olayları değerlendirebilmek için yalnız bir ortama ihtiyaç duyulabilir.

İş hayatı, sosyal ilişkiler ya da hayatın diğer zorluklarından kaynaklanan stres de insanların yalnız kalmak istemesine neden olabilir.

Bu ve benzeri durumlarda yalnızlık, enerji toplama, düşünme, kendini yeniden keşfetme sürecinin bir parçası olmakta.

Ruhu ve zihni dinlendirip kendinle baş başa kalmak, aslında her insan için bir ihtiyaçtır.
Burada mesele böyle durumlarda etrafınız tarafından anlaşılamamak oluyor.
Üstüne etrafınıza laf anlatmaya çalışıyorsunuz.
-Neyin var?
-Bir şeyim yok.
-Hadi hadi. Var işte bir şey!
-Yok valla ya. Sadece yalnız kalmak istiyorum…
-Ha benimle konuşmak istemiyorsun yani!.. Peki!
-Ya ne alakası var. Sıkıntılarım var biraz.
-E, bana anlatsana.
-Anlatmak istemiyorum.
-Vay, ben arkadaşın değilmişim demek ki.
Bu konuşma böyle uzar gider. Bu bir eş olur, sevgili olur, aileden biri olur roller değişse de yukarıdaki konuşmadaki kalıp aynıdır.

Oysa böyle durumlarda yapılması gereken tek şey anlayıştır.

“Peki, anlatmak istersen ben her zaman buradayım.” demek dururken, vay bana da mı anlatmıyorsun deniyor. Zaten içsel dünyasında dertleri ile boğuşan kişi üstüne bir de gereksiz kırılan arkadaşının gönlünü almaya çalışıyor.

Sizi bilmem ama ben herkesten soğudukça, kendi içimdeki ılıman limanı arayıp durdum. Bazen benim en büyük sığınağım, kendi yalnızlığım oldu.
İşte bu yüzden siz siz olun yalnız kalmak isteyenlere köstek değil destek olun.

Bunun için ağzınızla kuş tutmaya gerek yok, sadece anlayış gösterin yeter.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir