O bana Allah’ın bir lutfu
Kabul edilmiş bir duam.
O benim canım, hayatım
Arkadaşım, dostum sırdaşım.
O benim çölde esen rüzgarım
Kavrulurken içtiğim suyum.
O benim sahili özleyen dalgam
Mevsimlerden baharım.
O benim Ülkü’m eşim
Can yoldaşım.
O benim terlediğimde değiştiren
Üşüdüğümde üstümü örtenim.
O beni en çok düşünen,
Seven hayır duası edenim.
O benim kızamadığım
Kin, tutamadığım yarim.
O benim arkamdaki dağım,
İyilik güzellik timsalim.
O benim içime işleyen türküm
Adına şiir yazdığım.
O benim kızımın annesi,
Kalbimin bir tanesi.
İyi ki varsın aşkım,
Sen bana Allah’ın bir lütfusun…
Yıllar önce kaleme aldığım bu satırlar, eşime karşı içimdeki samimi duyguların kelimelere dökülmesiydi.
Aradan yıllar geçti, ama içimde değişen bir şey olmadı.
Söz uçar yazı kalır ya.
Yazayım yeniden.
Hatırası kalsın yarınlara benden…
Bu sefer doğrudan sana hitap edeyim.
İçimdeki sevgin hiç azalmadı aşkım.
Aksine arttı.
Zira her gün sana yeniden aşık oluyorum. Seninle geçen her an, her dakika özel.
Sen benim gece ayım, gündüz güneşimsin.
Seninle konuşmak, kitapların arasında kaybolmak gibi; her cümlede yeni bir dünya keşfediyorum ve her noktalama işaretinde, sana biraz daha aşık oluyorum.
Her sabah, dünyanın en şanslı adamı olduğumu hissediyorum.
Senin gülümsemen hayatımın en güzel melodisi, kızımın kahkahası ise kalbimin en tatlı şarkısı. Sizler benim ailem, tadım, tuzum, şekerimsiniz. Ve siz benim sonsuz sevgimin ve hayatımın anlamısınız.
Hayatımın en büyük hediyesi, senin sevgi dolu bakışlarında ve kızımın masum gülüşünde saklı. Siz benim var oluş sebebim, her günü değerli kılan mucizem, sevgi dolu evrenimsiniz.
Sizi çok seviyorum…
Bir yanıt yazın