Empati ve anlayış

Uzun yıllar boyunca her gün işe gidiş gelişlerimde toplu taşımayı kullanan biri olarak sayısız anı biriktirdim. Bu yolculuklar sırasında karşılaştığım tatsız durumlara empati ve anlayışla yaklaşmaya çalıştım. İnsanların kişisel alanlarına saygı göstermek ve onları rencide etmeden uyarmaya özen gösterdim.

Örneğin bir sabah metrobüste gidiyorum. Tam orta kısımdayım. Sırtımı körüğe vermişim, e göbeğimde beni koruyor ve ağzımın içine girilmesini engelliyor, bildiğin rahatım yani. Derken orta yaşlarda uzun boylu bir kadın gelip önümde durdu. Yan dönünce çantası karnıma geldi. Ama farkında değil.
Ben ise rahatsız oldum. Dilimi ısırıyorum, dudağımı ısırıyorum. Rencide etmeden nasıl uyarsam diyorum. Öyle ya sonuçta hangi cins olursa olsun, biraz öteye git deseniz yanlış anlaşılmalara neden olabilir.

 

Ama rahatsızlığım artınca, kibarca “Affedersiniz, biraz ilerler misiniz?” dedim. Kadın biraz ters bir tavırla “Rahatsız mı oldun?” diye sordu. Ben de gülümseyerek “Hayır, çantanız göbeğime geliyor, gıdıklanıyorum” dedim. Bu esprili yaklaşım sayesinde hepimiz güldük. Eğer doğrudan “Çantanız karnıma geliyor, çekin lütfen” deseydim, durum büyük ihtimal tartışmaya dönüşecekti.

Ancak her zaman empati yapmak ve sakin kalmak kolay olmuyor. Bir örnek daha vereyim bir gün nasıl olduysa metrobüsün kapısı tam önümde açıldı. Binmek için çaba bile sarfetmedim. Zira rüzgarın yaprağı savurması gibi, arkanızdaki kalabalık sizi metrobüse bindiriyor zaten.
Bir koltuğa oturdum. Yanıma da başka bir koltuk kapma şampiyonu oturdu.

İyi güzel ama öyle bir yayıldı ki, rahatsız oldum. Önce oflayıp pofladım, ama anlamadı.
Sonunda “Yatacaksan kalkayım mı?” diye sordum. Öyle suratıma baktı. “Toparlan biraz” dediğimde, kendine çekidüzen verdi ama bu sefer de o, oflamaya başladı.

Oysa empati yapsa bana değil kendisine kızardı. Siz ne kadar empatik olursanız olun, bazı insanlar bunı anlamıyor.

Bu anlattıklarım şehir hayatının karmaşasının getirdiği zorluklara sadece küçük bir örnekti.

Demem o ki empati ve anlayış, bu karmaşada huzuru korumanın anahtarlarıdır. Her yolculukta başkalarının yaşam tarzlarına, sınırlarına ve duygularına saygı göstermeliyiz. Saygısızlara karşı ise onları saygı çerçevesi içerisinde uyarmalıyız.

 

Levent BULUT

 

Bu sitedeki yazıları, kaynak göstererek istediğiniz yerde yayınlayabilirsiniz.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir