YALNIZ AĞAÇ

Hani bazen yalnız kalmak istersiniz ya, hiçbir şey yapmak gelmez içinizden. Hani içinizde sebepli sebepsiz bir sıkıntı, bir huzursuzluk olur da, duramazsınız ya evinizde. Atarsınız kedinizi dışarı. İşte öyle anlar insanın en duygusal olduğu anlarıdır.
Böyle durumlarda her şey daha bir anlamlı olur. Duyguları kelimelere dökmek isteseniz de kelimeler kifayetsiz kalır. O zaman kendi kendinizle konuşmak en iyisidir. İşte bunun için de yalnız kalabileceğiniz, sessiz ve sakin bir ortama ihtiyaç vardır.
***
Peki ama sizin hiç yalnız kalmak isteyip de yalnız kalamadığınız oldu mu?
Benim bazen oluyor. Ve bir gün bu durumu kelimelere dökmüştüm. Şimdi o yazımı yalnız kalmak isteyip de kalamayanlar için tekrar veriyorum. Bakın o gün neler geldi başıma:
Tavana bakıyorum karanlık odamda.
Bir türlü uyuyamıyorum uzandığım yatağımda.
Oysa bir tanemi düşünür dönerdim sağıma.
Anında uyurdum, hissederdim onu yanımda.
***
Çok yorgun ve halsizim, beş dakika uyusam kar.
Duvarlar üstüme geliyor, sanki bu oda bana dar.
Huzursuzum içimde sebepsiz bir sıkıntı var.
Böyle anlarda en iyi ilaçtır bana yâr.
***
Oysa iki gündür görüşemiyoruz birbirimizle.
Hep destek olur, göğüs gererdik dertlerimize.
Sabah olunca evde duramayıp, çıkıp gittim yerimize.
Orada da fazla kalamadım yer verdim gelen turiste.
***
Yalnız bir ağaç gördüm biraz ileride.
Karşısında da deniz, oh mis, dönmeyeyim geriye.
Bari orayı kaptırmayayım diye koşarken ileriye.
Elin iti saldırmasın mı “hav hav” diye.
***
Oh sonunda yalnız bir ağacın gölgesinde yalnızım ben.
Haydaa, pek de yalnız değilmişim meğer.
Karınca yuvasıymış oturduğum yer.
Yine şansızım aşkım, haklıymışsın sen.
***
Yalnız kendimle konuşacaktım karınca kararınca.
Kıyafetlerimi değiştirmeliyim eve varınca.
Neyse size anlatayım bari, dinle beni
Ey karınca, ey ağaç, ey dalga!
Ya sen de nereden çıktın be ey karga.
***
Sahibi de arkadan geliyor, ha bir itimiz eksikti.
Dişiydi, karnı şiş ve belli ki gebeydi.
Görünüşüne göre pek de çevikti.
Yavaş yavaş uzadım, kulağı kesikti.
***
Bir türlü ben benimle yalnız kalamadım.
Güya bir ağacın altında yalnızdım.
Kendi kendime duygularımı anlatacaktım.
Başka zamana artık, izninizle kaçarım.
8 Haziran 2018